De Avonturen van Miertje Pompidoe
De Avonturen van Miertje Pompidoe
In het diepe, groene hart van het Mierenbos, waar de paddenstoelen als kleurrijke huisjes stonden, woonde een bijzonder miertje met de vrolijke naam Pompidoe.
Pompidoe was niet zoals de andere mieren. Terwijl zijn broertjes en zusjes druk bezig waren met het verzamelen van kruimels en het bouwen van mierenhopen, droomde Pompidoe van avonturen en verre reizen.
Op een zonnige ochtend, toen de dauwdruppels nog aan de spinnenwebben hingen, besloot Pompidoe dat het tijd was om zijn dromen waar te maken. Hij pakte een rugzakje van een uitgehold nootje, vulde het met een paar zaden en wat honing, en begon aan zijn reis.
Pompidoe wandelde door het Mierenbos, over de kronkelende paden van mos en tussen de reusachtige bladeren door. Hij ontmoette een pratende slak die hem vertelde over de verborgen waterval, een vrolijke vlinder die hem de weg wees naar de bloemenweide, en een wijze spin die hem waarschuwde voor de gevaren van het donkere dal.
In de bloemenweide ontmoette Pompidoe een groepje bijen die een prachtig lied zongen over de honingraten in de oude eik. Pompidoe was zo gefascineerd door hun verhaal dat hij besloot om de bijen te helpen met het verzamelen van nectar. Samen vlogen ze van bloem naar bloem, en Pompidoe leerde hoe hij de zoetste nectar kon vinden.
Toen de zon begon onder te gaan, bedankte Pompidoe de bijen en vervolgde zijn reis. Hij kwam aan bij het donkere dal, een plek waar de zon nooit scheen en waar de schaduwen lang en dreigend waren. Pompidoe was een beetje bang, maar hij herinnerde zich de woorden van de wijze spin en liep voorzichtig verder.
In het hart van het donkere dal vond Pompidoe een kleine, verdwaalde kever die huilde. De kever was zijn familie kwijtgeraakt en wist niet hoe hij de weg terug moest vinden. Pompidoe met zijn grote hart, besloot om de kever te helpen. Samen volgden ze de fonkelende sporen van de vuurvliegjes, die hen veilig door het donker leidden.
Uiteindelijk bereikten ze de rand van het donkere dal, waar de kever zijn familie weer in de armen sloot. De kever en zijn familie waren Pompidoe zo dankbaar dat ze hem uitnodigden om te blijven eten. Pompidoe deelde zijn zaden en honing, en ze hadden een heerlijk feestmaal onder de sterrenhemel.
De volgende ochtend, met een warm gevoel in zijn hart, begon Pompidoe aan zijn terugreis naar het Mierenbos. Hij had zoveel avonturen beleefd en zoveel nieuwe vrienden gemaakt. Hij wist nu dat de wereld vol was met wonderen en dat zelfs een kleine mier grote dingen kon bereiken.
Toen Pompidoe terugkwam in het Mierenbos, werd hij onthaald als een held. Hij vertelde zijn broertjes en zusjes over zijn avonturen, en zij luisterden vol bewondering. Vanaf die dag was deze kleine mier niet alleen Pompidoe, maar ook Pompidoe de Avonturier, en hij bleef dromen van nieuwe reizen en nieuwe avonturen.
© Marthe van der Linden, maart 2025
Alle avonturen lezen van Miertje Pompidoe?
Meer lezen over de avonturen van Miertje Pompidoe, bestel dan alvast het boek dat binnenkort uitkomt.